De week voor het afscheid

Maandag 26 november 2007

Mama en papa hebben beide goed geslapen vannacht. Niet één keer wakker geworden dankzij het slaappilletje. Misschien vragen we er beter wat voor thuis ook.

Terug een deugddoend doucheke na het ontbijt en dan kan Stan bij ons komen!

Rond 9h15 ben je er al. En ja, nog steeds die lieve mooie jongen wordt in onze armen gelegd. Je neusje bloedt niet meer maar papa merkt wel vocht op aan je rechterhandje waar het velletje zo teer is. Maar het is niet erg, ’t is maar een klein beetje en we laten je handje rusten. Verder alles ok met jou. We proberen nog enkele foto’s te nemen. We kunnen het niet laten ook al hebben we er al zovéél! Je ligt weer eens bij mama, dan eens bij papa. Tranen stromen, we vertellen hoe graag we je zien, hoe mooi je bent, hoeveel we je zullen missen,…Raf je giraf kijkt je ook aan en omarmt je.

Rond 9h45 laten we je terug naar je bedje gaan en dan maar wachten op de dokter, informatie,…

Tegen 10h staat de adjunct-hoofsverpleegkundige hier. Een bekend gezicht voor mama en papa. We volgden prenatale lessen bij haar om ons optimaal voor te bereiden op je komst, de bevalling,… we krijgen uitleg rond het inlichten van de begrafenisondernemer, pastoraal werker,.. ze is ook eerst eens naar jou gaan kijken. “een mooie baby” zei ze en zo is het! Ze verwittigd Dr. Coppens die jou zal onderzoeken.

Mama en papa willen eerst wat uitleg over de autopsie.

Als dessert na het middageten krijgen we jouw hand- en voetafdrukjes in klei. Ook jouw naam en geboortedatum staan erin! Heel mooi! Weer een mooie herinnering aan jou om te koesteren! Jouw handje, jouw voetje!

Kort daarna kwam de pastoraal werkster langs. Een zachte gemoedelijke vrouw. Ze bracht kaartjes en vieringsboekjes mee die we als leidraad kunnen gebruiken.

Deze dag dienen er heel wat zaken geregeld te worden. Rond 13h komt onze gynaecoloog langs. Zij heeft samen met ons het groeien van Stan mee kunnen beleven. Op haar manier was ze ook een stuk verbonden met hem. Een aantal zaken worden overlopen omtrent het verder verloop en leggen een consultatie vast op 10 januari om 9h. dan zouden alle resultaten beschikbaar zijn en zal de doodsoorzaak mogelijks verklaard kunnen worden.

Ook onze gynaecoloog had donderdag reeds een voorgevoel. Hier pinkt ze een kleine traan weg. Ze vraagt dan ook wat we met Raf de giraf gaan doen. “die gaat mee met Stan” we merken op dat ze het moeilijk krijgt, wenst ons het sterkste en laat ons dan alleen.

Zoals gevraagd komt Dr. Coppens nog eens langs om alles te bespreken rond verder onderzoek. Een heel lieve respectvolle dame. We kunnen ons volledig vinden in haar aanpak. We stemmen in met de autopsie. Die zal morgennamiddag plaatsvinden. We spreken af dat de begrafenisondernemer vanaf 16h Stan mag komen ophalen. Papa had die al gecontacteerd in de voormiddag.

De adjunct-hoofdverpleegkundige komt nog een aantal administratieve zaken regelen: brengen van en uitleg over de overlijdensakte, toestemming voor jouw transport, en we krijgen ook nog een foto mee die Hilde, de vroedvrouw die bij de bevalling was, getrokken heeft. We wachten tot thuis om er naar te kijken.

Tegen half 3 vragen we om je voor het laatst tot bij ons te laten komen. Je wordt gebracht in de armen van verpleegster Hilde, die jou ook ter wereld zag komen. Ze blijft eerst even bij ons, bij jou en laat ons dan alleen. De laatste keer in ons armen, echt genieten! Je pyamatje zit onder gipskorreltjes. Je hebt namelijk geknutseld é Stan! Jouw hand en voetafdrukje in gips! Wanneer we je bijna terug in je bedje willen leggen, komt Ilke nog eens langs. Ze is blij je nog eens te zien. Dan is het tijd om echt afscheid te nemen. Mama en papa doen het beide goed, het is een mooi afscheid, samen met Raf jouw giraf.

Mama en papa pakken dan samen jouw spulletjes in, als allerlaatst.

Dan kunnen we de kamer verlaten. Nog even goeiedag zeggen bij de verpleegpost. Toevallig zit ook onze gynaecoloog daar dus kunnen we haar ook nog eens tot ziens zeggen. Het verlaten van het ziekenhuis valt even moeilijk. Een stilte in de auto naar huis.

We passeren de speelgoedwinkel waar we Raf de giraf vonden. We stoppen en kopen er nog één. Een voor mama en papa om jou overal mee bij ons te hebben.

Nog vlug wat eten kopen en dan komen we thuis. Een koud huis, een vreemd gevoel zo zonder jou…

We bellen onmiddellijk de begrafenisondernemer op en die staat er al direct. Samen alles overlopen en afgesproken. En mama en papa zijn nadien zeer opgelucht! Alles mag en alles kan! Jou bezoeken wanneer we willen, jou mee gaan afhalen in het ziekenhuis morgen, je kamertje in het funerarium inrichten,…fantastisch! We hebben goede moed om alles piekfijn in orde te brengen!
In de brievenbus vinden we verschillende kaartjes die ons ook bemoedigende woorden toespreken, doet deugd. Ook een collega van mama belt nog even en vrienden.

Dan beginnen we onmiddellijk aan jouw geboortekaartje. We willen het piekfijn in orde, met de juiste woorden, een mooie lay-out enz. Papa zorgt hier allemaal voor dat het goed op computer staat! Nog een hele klus en het wordt al rap weer laat, maar… het kaartje is af! En we vinden het heel mooi en passend!

Het is 00h als we gaan slapen. Papa voelt zich niet zo goed. Pijn aan de maag. Uiteindelijk de dokter nog laten komen. Papa krijgt medicatie en kan uiteindelijk wel slapen. Ook mama slaapt goed, voelde zich ook niet zo goed, draaierig maar liggen deed goed.

Dinsdag 27 november 2007

Vroeg uit de veren, 7h00.

Straks om 9h00 naar drukkerij Bert met je kaartje samen met de begrafenisondernemer, Kurt. Mama verwittigt ondertussen haar werk dat jij ter wereld kwam. De begrafenisondernemer laat op zich wachten. Mama en papa vertrekken alvast. We kiezen er papier voor je kaartje, aantal exemplaren (100) ,enz… en terug naar huis want om 10h15 komt EH Marc Soens. Mama voelt zich niet zo goed, waarschijnlijk de spanning, eten gaat moeilijk. Vandaag kom jij naar Nazareth. We komen je halen Stan, maar eerst ga jij naar de dokter voor onderzoekjes in je buikje.

10h15: Marc Soens. Mama en papa willen jou een mooie viering geven. Met eigen teksten en zelfgekozen muziek. We willen vooral geen klassieke eucharistieviering. We willen het sober houden en gelukkig , het kan. We maken zelf een boekje voor de viering en hopen dat dit ok zal zijn. Het zoeken van de gepaste muziek valt ons weer moeilijk, maar net als die muziek ons raakt, weten we dat het de juiste keuze is, dat het past, we maken al een algemene opbouw van de viering en de invulling ervan doen we morgen.

Jouw oma, meter en peter gaan nu verder voor de kaartjes zorgen. Mama en papa schreven de enveloppen en zij gaan de kaartjes afhalen bij de drukker, in enveloppen steken en posten. Oma en opa Ouwegem brengen ook nog enkele kaartjes tot bij de familie hier in de buurt. Dan, Stan, brengen we vlug je analoog getrokken foto’s naar de winkel om te ontwikkelen en gaan een kaars kiezen voor in de mis. Een heel mooi lichtje voor jou. Daarna naar huis want wij komen je halen jongen!

Je nieuwe thuis, ja lieve zoon, dat moet er opperbest uit zien! Het mag wel wat fleurig zijn: kaartjes, gastenboekje, een paar persoonlijke spulletjes en meter heeft voor oh zo’n mooie ballon gezorgd. “it’s a boy”, dit maakt het op en top.

Stan, hier ga jij je als thuis voelen, dicht in de buurt, waar we jou deze week heel geregeld gaan komen bezoeken. Kon jij maar in ons huisje komen wonen zijn; samen met papa en mama mooie tijden beleven.

Kon het maar zo geweest zijn! Nu jij terug zo dicht bij ons bent en we je terug hebben kunnen zien, geeft dit papa en mama terug heel wat energie. Wij willen dat het verloopt zoals het hoort te zijn, met oog voor het belangrijkste elementje, Jij Stan!

Woensdag 28 november 2008

Terug vroeg uit bed; 7h00. Mama moet namelijk nog steeds medicatie nemen om infecties te vermijden/te genezen, dit om 7h-15h-23h. ik word wakker met ideeën voor een tekstje als bedanking voor de gynaecoloog en begin na mijn ontbijt direct te schrijven.

Als papa ook opstaat, maken we ons vlug klaar. We dragen enkele kaartjes uit hier in Nazareth en Eke en pikken je meter op om samen bij jou langs te komen.

Dag kleine Stan, hier zijn we weer, Wat zie je er nog altijd zo mooi hetzelfde uit. We zouden je graag een beetje anders leggen (met je mondje dicht) maar we durven niet zo goed. We zijn bang je “pijn” te doen aan je hoofdje. Het lijkt ons geen goed idee je zelf te verleggen en besluiten een tip te vragen aan Kurt. Die heeft een soort lijm waarmee de lipjes kunnen dicht blijven. We bekijken het vanavond eens.

Mama en papa kiezen vandaag ook jouw kistje. Het wordt een wit kistje, traditioneel model. Niet echt wat wij graag zien, Stan, maar we zorgen ervoor dat jij er knus en gezellig in ligt hoor! De buitenkant is van minder belang! Een gewoon bruin houten kistje zoals wij het willen bestaat niet in kinderformaat, jammer.

Ook het steentje, een glazen beertje, van oma en opa Ouwegem komt toe. Heel mooi en krijgt deze lente als het zonnetje schijnt een mooi plekje bij jou.

Je meter beslist om nu een bloemstukje te laten maken en ook tegen de lente een steentje te plaatsen met tekst. Samen richten we je kamertje verder in, een gastenboek, boeketje bloemen gekregen van een collega,… ’s namiddags gaan mama en papa om een dekentje dat je mag meenemen in je kistje. Een fel oranje met een lieve olifant. Je zou het mooi gevonden hebben hoor jongen en lekker zacht, net als jij! Ook gaan we de foto’s afhalen die we analoog getrokken hebben. Eens thuis gekomen bekijken we ze onmiddellijk. Stuk voor stuk perfect geslaagd! Mama schrikt bij het zien van de foto’s van je geboorte. Dit moment was zo kort als we je in je blootje konden zien. Mama lag ook neer dus heeft je toen niet echt 100% goed kunnen bekijken.

Maar ik weet lieve Stan, dat je geen pijn hebt gehad, het lijkt alleen zo…

Mama en papa zoeken en vinden de muziek voor jouw viering. Het raakt ons echt:

*Sting – Fragile

*Clouseau – Ik denk aan jou

*Plop – Slaapliedje

Morgen werken we de teksten af.

Om 16h30 komt Eugenie op bezoek, voorafgegaan door Silvy die graag iets wou doen indien nodig. Ze geeft ons enkele tips voor de viering.

Dan is het al vlug tijd om naar jou te komen. Om 18h30 komt Kurt de begrafenisondernemer nog eens langs om naar je mondje te kijken. De lijm zien we echt niet zitten! Tip van Kurt: tuutje. Natuurlijk, hoe we daar nog niet aangedacht hebben! Nu zie je er nog schattiger uit! Mama en papa voelen er zich echt goed bij!

Laat je bezoek nu maar komen!

Er komen hele wat mensen met lieve woorden voor jou en voor ons. Doet echt deugd!

Jouw bezoekers waren vandaag:

VM: je meter en mama en papa

19h-20h00:

*Caroline, Erika – collega’s van oma

*tante Yvette, Paula en Rita – tantes van papa

*tante Isabelle

*oma en opa Ouwegem

*peter, Bart en Tony – collega’s papa

*Annie, Christine – collega’s mama

Als alle mensen weg zijn, nemen we terug een beetje afscheid van jou. Papa leest je een verhaaltje voor over de geboorte van een 2-ling giraf. Echt grappig want jouw knuffel en de onze is ook net een tweeling giraf. Dit boekje gaan we zeker kopen.!

Dan nog een dikke zoen, jouw schaapmuziekje aanzetten en tot morgen!

Donderdag 29 november 2008

Mama heeft niet goed geslapen: om de 2 uren wakker. Ik sta om 7h30 dan maar op. Vandaag maken we je afscheidsviering in orde. Mama en papa schrijven elk een persoonlijke tekst aan jou, niet gemakkelijk!

Om 10h30 gingen we met je meter een bloemenkransje afhalen voor jou hele mooi hoor Stan!

Dit komt als eerst op je grafje. Dan kwamen we bij jou. Mama en papa kregen al heel wat kaartjes, die hingen we op bij jou. Je meter is ook mee. Het blijft toch moeilijk hoor jongen je daar zo te zien liggen, maar met je tuutje nu ben je nog meer een echte baby! Echt schattig! Maar hoe mooier je wordt hoe moeilijker het afscheid wordt, voor mama toch…

Als we bij je weggaan is het middag. Mama en papa gaan samen met je meter iets eten. En het smaakt ons. Je meter gaat mee met ons naar huis. Mama en papa werken het boekje voor jouw afscheidsviering af. Straks om 15h30 komt EH Marc Soens. Hopelijk vindt hij onze viering voor jou goed. En idd, hij keurt alles goed hij vraagt of we een kruisje voor je willen, nee dat hoeft niet. Mama en papa zijn opnieuw opgelucht dat ook de viering kan verlopen zoals wij het voor jou willen kleine schat. Om 17h ben ik met je meter nog kort langs geweest.

Om 18h kwamen Stovie en Mia met de kindjes langs bij ons thuis. Rieneke en Nette willen jou heel graag zien. Ze maakten een tekening met jouw naam en brachten een beertje mee. Heel lief! Ze legden het zelf bij jou. Het bezoek bij jou Stan, was vandaag zeer overdonderend. Vrienden van mama en papa, collega’s, familie,…vele mensen waarvan we het eigenlijk niet verwacht hadden zelfs. Ik som ze even op:

*Stovie, Mia , Rieneke en Nette

*Karel Cocquyt, Christine en Rebecca

*Tante Martine, Rika en Sandra

*Peggy, Luc R., Johan – collega’s van papa

*Nonkel Roger en tante Maria

*Nonkel Romain en tante Jeanette

*Nonkel Marc en tante Godelieve, Jozefien en vriend

*Cathérine, Els en Filiep – collega’s van mama

*Patrick, Nele, Niels en Kris

Als laatste gingen opa en oma Ouwegem. Opa leest iedere ochtend het tekstje dat mama en papa op je geboortekaartje zetten omdat hij ’t zo mooi vindt. Als oma en opa weg waren hebben we terug een momentje met ons 3-tjes. Mama leest het vervolg van je verhaaltje van gisteren voor over de 2 giraffen. Ik trek ook nog enkele foto’s en we lezen het gastenboek. Allemaal heel mooie woorden.

Dan nog een dikke zoen, je schaapje zijn muziekje aan en alweer tot morgen Stan!

Dan wordt het een moeilijk moment, ’s avonds wordt je in je kistje gelegd. We maken er echt iets moois van hoor jongen! Beloofd! Knus en gezellig!

Dikke zoen!

Vrijdag 30 november 2007

Vandaag laten we je boekje voor de afscheidsviering van morgen maken. Mama en papa hebben er iets moois van gemaakt. Voor we naar Gent gaan komen we eerst nog eens goeiemorgen zeggen aan jou, niet te lang want afscheid nemen gaat steeds moeilijker. Mama en papa kunnen nog steeds niet goed eten ed nog steeds vragen we ons af “waarom!?”, maar de vele lieve woorden van mensen om ons heen doen deugd. Ook al het bezoek bij jou, echt leuk, deugddoend dat iedereen jou echt wil bewonderen. En dat doen ze ook echt, één voor één,. Je bent het ook echt waard hoor lieve jongen!

In gent brengen we dus eerst het boekje van jouw afscheidsviering naar de copyzaak en gaan dan naar de materniteit. We hebben een bloemetje mee voor het personeel en de gynaecoloog + voor elk jouw geboortekaartje + een persoonlijke bedankingsbrief. De agjunct-hoofdverpleegkundige komt bij ons en dan ook onze gynaecoloog. Ik ben blij haar terug te zien en vnl haar persoonlijk te kunnen bedanken. Mama en papa vertellen over de voorbije week en zij zeggen ons hoe moedig ze het vinden dat wij er al terug staan in de materniteit. Ze zijn echt tevreden met de feedback, dat betekent ook veel voor hen. We nemen afscheid en voelen ons weer opgelucht.

We gaan iets eten en halen daarna de boekjes af. Heel mooi gedaan, hopelijk hebben we er genoeg want we horen van als maar meer mensen dat ze gaan komen, menen van wie we het niet verwachtten…

We pikken je meter op om samen nog eens goeiedag te komen zeggen. Dat is de laatste keer dat je meter je kan bewonderen. We geven haar de nodige tijd afscheid van jou te nemen, Stan. Dan gaan we samen naar ons huis waar we nog wat bijpraten.

Tegen 18h30 zorgen mama en papa dat we terug bij jou zijn. Vandaag is de laatste avond dat mensen jou kunnen komen bewonderen Stan. En we weten dat er al weer een heel aantal komen! Je moest het eens weten…Leen en Stefaan brengen een mooi bloemstuk voor je mee, met rode rozen, heel prachtig! Verder komen volgende mensen:

*Stefaan en Leen

*Oma en opa

*Erica – collega van je meter

*Anneleen, Jonas, Charlotte, Geraldien, Divina

*Bernard, Stien, Janneke en Lore

*mémé José, tante Antoinette

*Annelies Van Rumst – kiné werk mama

*Myriam en Sabrina

*Zr. Heleen en EH Marc Soens

*Leen Devriendt en Pieter

*tante Isabelle

Het werd terug een drukke avond maar mama en papa zijn echt blij dat je zoveel belangstelling wekte! Terug een heleboel mooie teksten voor jou Stan, we lezen ze steeds in gedachten aan jou.

Dan nog wat afspraken met Kurt, de begrafenisondernemer. We mogen je kistje al eens zien en eens “oefenen” om het te dragen. Ja Stan, mama en papa willen jou zelf de kerk binnendragen. Voor het laatste lig je dan in onze armen. Het wordt moeilijk, maar het gaat ons lukken jongen, speciaal voor jou!

We spreken ook af met Kurt dat hij jou in je kistje legt morgenvroeg en dat wij je knuffel, dekentje erbij leggen. Mama en papa vinden het nu te moeilijk om je nog vast te houden. We hebben mooie momenten gehad in het ziekenhuis en willen die koesteren. We zien je dan morgen ook nog eens hé jongen! Terug een hel opluchting want we hadden ons voorbereid dat het vandaag het definitieve afscheid zou zijn…

Tot dan!